Zimowy wypad dla twardzieli - Dzień 1

Jeszcze tydzień temu popełniłem wpis, że w związku z nadchodzącą zimą postanowiłem wykorzystać czas i pokręcić trochę. Tym razem synoptycy nie zawiedli. Zima nadeszła więc postanowiłem i ją wykorzystać, tym bardziej, że Wilk zaproponował "zimową jazdę z biwakiem pod namiotem. Rejon oczywiście Suwalszczyzna" . W czwartek w nocy wyruszyłem do Warszawy by tam w piątek nad ranem  spotkać się z Wilkiem i udać się w rejon startu czyli do Białegostoku.
Już początek zwiastował, że ten wypad będzie naprawdę dla twardzieli bo temperatura w okolicach dworca autobusowego oscylowała w granicach -17 stopni co przerosło moje najśmielsze oczekiwania o jakieś 5 stopni. Z tego też powodu dokonałem przekonfigurowania mojego ubioru i na tyłu wylądowały spodnie narciarskie a w butach kolejna para skarpet.
Poczatkowo wyjazd z Białegostoku spokojny, mało ruchliwymi ulicami wydawał się lajtowy ale gdy po kilku dobrych km sięgam do kieszeni po snickersa a on okazuje się monolitem o twardości marmuru, zaczynam się zastanawiać nad tym pozornym lajcikiem. Najpierw dają znać palce u rąk, drętwieją z zimna i bolą, jakiś czas później gdy temperatura opada do -18 stopni zaczynam coraz mniej czuć palce u stóp ale wysokiego morale nie są w stanie popsuć nawet śmigające 15cm obok mojego ramienia niezliczone tabuny tirów, które cechuje to, że im bardziej wschodnia rejestracja tym bliżej przelatują obok nas.
Po ponad 40 km dojeżdżamy do Sokółki gdzie w Biedronce robimy zakupy, wypijamy po pół termosu herbaty, dokładam specjalną warstwę ociepleniową pomiędzy skarpety (czyt. worki na śmieci) i ruszamy w dalszą drogę. Tym razem nasza trasa wiedze drogą wojewódzką o znośnej nawierzchni i znikomym ruchu . Jedzie się całkiem przyjemnie, widoki piękne, słonko pięknie świeci, termometr pokazuje -10 do -12 stopni, w ręce ciepło, w stopy też - żyć nie umierać. W dobrych humorach i z uśmiechem na ustach docieramy do  Dąbrowy Białostockiej gdzie miałem nadzieję napełnić czymś smakowitym mój żołądek ale  niestety jakaś niegościnna tutejsza przedsiębiorczość bo bary pozamykane więc udajemy się do Lipska (+10km) na ledwie co znośny żurek z kiełbasą, która pamięta lepsze czasy, zjedzony w miejscowej mordowni. Należy tutaj dodać, co wcale zapewne nikomu dziwne się nie wyda, że gdzie się nie pojawiamy tam budzimy powszechne zainteresowanie połączone z niedowierzaniem, bardzo często kciukiem uniesionym w górę i pytaniami skąd, dokąd, że tez nam się chce itp
Jak już się rozpisuję to chciałbym napisać, krótką recenzję na temat towaru jakim jest softshel z Lidla - jest strasznie badziewny a oddychalność ma na poziomie plandeki. Gdy tylko temperatura otoczenia spadła na tyle, żeby mój organizm nie nadążył wytwarzać ciepła potrzebnego na ogrzanie go zamienił mnie w Robocopa dlatego z zemsty zamieniłem go na kurtkę narciarską tego samego pochodzenia, która o dziwo sprawowała się zupełnie przyzwoicie do końca wypadu.
Po zajadaniu się "smakowitym" żurkiem oraz zapiekaną wobec, której wyraziłem wątpliwość czy aby mamy ze sobą tyle papieru toaletowego, żeby ją zjadać udaliśmy się pięknie zaśnieżonymi drogami w dalszą podróż.
Coraz bardziej mi się podoba. Niezamarznięta rzeczka wijąca się wśród pól a nad nimi unosząca się klimatyczna mgła, zaśnieżone drogi wśród lasów pełznące ku górze tylko po to, by za chwilę opaść dół, patrol Straży Granicznej usiłujący zatrzymać nas a doznający sporego szczękoopadu na wieść, że te dwa światełka obok siebie to nie samochód przemytników a dwóch jadących obok siebie rowerzystów. Wszystko co piękne kiedyś się kończy i tak kończy się nasza podróż w tym dniu gdzieś za kanałem Augustowskim na obrzeżach miejscowości Mikaszówka gdzie zakładamy obóz nieopodal nekropolii zapewniając sobie tym samym spokój bo kto będzie łaził w nocy po cmentarzu.
Pełen obaw rozbijam namiot i moszczę sobie posłanie z dwóch karimat i folii NRC na czym kładę mój śpiwór, którego temperatura komfortu jest zbyt mała jak na dzisiejsze warunki. Nazwa wypadu wprost obliguje nas aby wodę na zagotowanie zupek uzyskać z topienia śniegu co czynimy z pełnym sukcesem rękoma i maszynką Wilka :)

Trasa (pożyczona od Wilka ponieważ nie miałem swojego sprzętu namierzającego):